Anthem for Doomed Youth


Componist

Edward Berden

Arrangeur

(Originele compositie)

Tekstdichter

Wilfred Owen

Categorie

Klassiek


Bekijk/Download pdf

(Stel eerst het mengpaneeltje in en klik daarna op "Bladmuziek Meelezen")

file_download Download bladmuziek queue_musicbladmuziek meelezen
Tekst Vertaling
Anthem for Doomed Youth

What passing-bells for these who die as cattle?
Only the monstrous anger of the guns.
Only the stuttering rifles’ rapid rattle
Can patter out their hasty orisons.
No mockeries now for them; no prayers nor bells;
Nor any voice of mourning save the choirs, –
The shrill, demented choirs of wailing shells;
And bugles calling for them from sad shires.
What candles may be held to speed them all?
Not in the hands of boys but in their eyes
Shall shine the holy glimmers of goodbyes.
The pallor of girls’ brows shall be their pall;
Their flowers the tenderness of patient minds,
And each slow dusk a drawing-down of blinds.

Anthem for Doomed Youth

Welke doodsklokken (luiden) voor hen die sterven als vee?
Slechts de monsterlijke woede der kanonnen.
Slechts het rappe ratelen van stotterende stenguns
Kunnen hun haastige gebeden uitbrabbelen.
Geen spotternijen voor hen; gebeden, noch klokken,
noch enige stem van rouw behalve de koorzang, -
De schrille, krankzinnige koorzang van loeiende granaten;
En bugels die ze oproepen uit trieste gewesten.
Met welke kaarsen zal men hen een behouden uitvaart wensen?
Niet in de handen van de jongens, maar in hun ogen
Zal de heilige schittering van het afscheid stralen.
De bleekheid van meisjesgezichten zal hun lijkwade zijn;
Hun bloemen de tederheid van geduldige geesten,
En iedere langzame schemering een sluiten van de blinden.

(Geen uitspraak tips beschikbaar)

Informatie:


De Anthem for Doomed youth is geschreven in de vorm van een Petrarcaans sonnet, hoewel het het rijmschema van een engels sonnet gebruikt. Veel van de tweede helft van het gedicht gaat over het ontbreken van begrafenis rituelen voor de familieleden van slachtoffers. Het gedicht volgt het lijden van de gewone soldaat in WO I. Owen schreef het gedicht tussen september en oktober 1917 toen hij in het Craiglockard War Hospital in Edinburgh verpleegd werd voor loopgravenkoorts. Het vormt tevens het commentaar op zijn afwijzing van religie vanaf 1915. In het ziekenhuis onderhield Owen een vriendschap met Siegfried Sassoon. Sassoon assisteerde Owen bij het corrigeren van de ruwe versie. Het manuscript, in het handschrift van beide heren is online te vinden in het Wilfred Owen Manuscript Archive. Pat Barker beschreef in haar novelle Regeneration dit proces. Informatie deels afkomstig van Wikipedia:

Opmerkingen:


(Geen opmerkingen beschikbaar)


Links:


(Geen links beschikbaar)